“kimsenin arasında mesafe kalsın istemiyorum”
N: Bunu hatırlamak için ne yapıyorsun?
K: Anı ve hali hatırlıyorum. O anı hatırlıyorum çünkü insan psikolojisi yargıya , algısı yönetilmeye çok müsait. Endişeli, acılı bir durumdayken yapması gereken şey; öyle olmadığı zamanlardaki hallerini hatırlamaya çabalamak olmalı. Doğal olarak insan önce bunu yapamıyor. Sonra bunu yapmaya çabalayıp yavaş yavaş yapmaya başlayınca işte başta söylediğim o bozulmaz hale gelmeye başlıyor. Kendimde bunu yaşatma ve uygulama aşamalarım bu şekilde gelişti. Artık çok az o neşe halinden çıkıyorum. Genelde neşeyi ve aşkı yaşatır haldeyim.
N:Hayatta hatırladığın ilk anın nedir?
K:2,5 yaşımdayım sanırım ya da 3. Ailede birisi vefat ettiği için net olarak hatırlıyorum o dönemleri. Üç tekerlekli bisikletimin üstünde bir apartman dairesinin önünde yukarıdan annem bana sesleniyor. Birinci katta oturuyoruz o vakit. Kafamı kaldırıyorum annem var.
N:Tam yaşını nasıl hatırlıyorsun?
K:2,5 – 3 yaşlarındayım sanırım. Aileden biri vefat ettiği için net olarak hatırlıyorum o dönemi. Üç tekerlekli bisikletimin üstünde oturduğumuz apartmanın önündeyim. Yukarıdan annem bana sesleniyor. Birinci katta oturuyoruz o vakitler. Sanıyorum abim de var yanımda. Kafamı kaldırıyorum annemi görüyorum. Bu anı hatırladığımda o anki halimi de hatırlıyorum. . Biraz önce aşkı tarif ederken de anlatmaya çalıştığım gibi, her şeyden sıyrılıp kendi algımı yönetmediğim bir alan var. Orası herkesin gidebilmesini dilediğim yer. Ve orda, bu gibi an ve anılardan emin oluyorsunuz. O anlar, yargısız, korkusuz, muktedir anlar… O anları hissedebilir ve size ne hissettirdiği ile ilgi bir çabaya girereseniz mutlaka bunu idraka getirecek ve sürekliliğini sağlamış olacaksınız.
N: Kendinde en beğenilesi özelliğin nedir?
K:Ben insanlarla arasında mesafe olan biri değilim. En beğenilesi tarafım bu olsa gerek. Kimseyle aramda mesafe olmadığını hissediyorum. Varsa da eğer onu kaldırmak için çok uğraşıyorum. Ben herhalde kimsenin arasında mesafe kalsın istemiyorum.