N: Hem kendi içindeki sınırlarını hem de eylemsel olarak sınırlarını aşacağını ilk ne zaman hissettin?

Y: O kadar özgüvensiz bir çocuktum ki… Kendimi işe yaramaz olarak görüyordum. Mısır’da kendimi keşfettim. Dil öğrenebilme kabiliyetlerimi, iş yapabilme kabiliyetlerimi, yeteneklerimin olduğunu keşfettim. Özgüven ise, bana tiyatro eğitimim ve psikanaliz sonrası geldi.

​

“hep çok inançlıydım. Allah ile olan ilişkim beni kurtardı.”

​

N: Kolay bir hayatın olmamış. Tüm bu yaşadıklarından sonra nasıl ayakta kaldın?

Y: Çok basit, dua ederek! Hep çok inançlıydım. Allah ile olan ilişkim beni kurtardı. Çocukken, bana bir rol yüklendiğine inanırdım. Dünyayı değiştirebilmek istiyordum. Hz. İsa olmaya hazırdım. O’nun gibi ben de ölebilirdim. Bunun için de dua ederdim. Acılar kavgalar bitsin. Yeter ki insanlar iyi olsun diye. Sabah akşam her gün dua ettim. “Allah’ım beni koru” diye. Korudu da! Sonra bir gün bana Jean-Jacques’ı gönderdi. 

​

N: Bir sürü kültür gördün, farklı milletlerden insanlarla tanıştın ve arkadaş oldun. Sana neler kattı? Bütün bu yaşadığın her şey nelere bağlanmana, neleri tutmana sebep oldu? Hem doğayla hem kendinle hem hayvanla hem insanla olan ilişkinde keşfettiğin birçok şey vardır eminim. Aynı zamanda ne kadar dengesizmiş gibi görünse de muazzam olan dengeyi keşfettin mi? Aslında her şey nasıl tıkır tıkır işliyor, görebildin mi?

Y: Aslında ne öğrendim biliyor musun? Her şeyi bildiğimi öğrendim. Çocukken haklı olduğumu öğrendim. Paranın insanları mutlu etmediğini öğrendim. Para ile mutluluk satın alınamadığını öğrendim. Yeter ki mutlu olalım. Kendimize odaklanalım. Barış içinde olalım.