N: İnsan, otorite, medya… Şunu merak ediyorum; bu kadar rahatsız edici duygulara sahip olan resimleri insanlar neden almak ister? Senin resimlerine niçin ilgi duyuyorlar?

A: Zaten bildikleri şeylerin absürt bir şekilde yorumlamasına çok alıştılar. Bu etkili oluyor. Bu yüzden ilgi gösteriyorlar, komik buluyorlar, eğlenceli buluyorlar. Zaten benim de amacım böyle olması... Ben o rahatsızlığı bir slogan haline getirmiyorum. Oldukça renkli ve çekici bir biçimde resmimi izleyiciye sunuyorum veya sunmaya çalışıyorum. Ne oranda başarılıyım bunu zaman gösterecek.

​

N: Resimlerine baktığımda çok güzel renkler, karpuzlar, çimenler, periler, çiçekler, siyasetçiler v.s görüyorum. Bu çok güzel. Ama bu güzellik sanki bir kılıfmış gibi geliyor. İşin özüne bakınca dediğin o hissi veriyor. Senin de daha önceden dediğin gibi; ana haber bültenlerinde ilk başlarda bombaları, patlamaları vs. gösterip, bültenin sonunda da hepsini unutturmak için kedi videoları gösteriyorlar ya... 

A: İlk başta söylediklerini en sonunda unutturmaya yönelik bir dizilim sunuyorlar. Ben de resmimde o kurguyu kullanıyorum. İzleyicinin algısını sürekli başka yerlere kaydıracak şekilde asıl meseleye odaklamaya çalışıyorum. Onu oyalayacak şeylerle donatıyorum. Bunu yaparken o absürtlük zaten herkesin ilgisini çekiyor. Orada bir mizah var ve o mizahı seviyor insanlar. Sergilerim oldukça ilgi görüyor. Çok sayıda insan geziyor. Hemen hemen her yaştan izleyicim, takipçim var. Bunların büyük bir çoğunluğu benden daha genç insanlar. Böyle olması çok hoşuma gidiyor. Onlarla iletişim kurabiliyorum. Bugünün dilini doğru bir şekilde kullandığımı düşünüyorum.