“herkes kendi önüne engeller koyuyor”
N: İnsanların hareket etmekle ilgili bir sıkıntısı var. Herkes kendi önüne engeller koyuyor ya da sen yapamazsın deniyor. Aslında kıymetli olan çaba, eyleme geçmek.
S: Ben bir sürü şeyi yapacak enerjiye sahip oldum. Bir kere doğuştan böyle bir hamurun geldiğini, bizde var olduğunu ama bunun örselendiğini düşünüyorum. İstemesek de aile içinde, sosyal çevremizde örseleniyor. Bizim ne müthiş varlıklar olduğumuz, ne inanılmaz şeyler yapabileceğimiz konusunda herkes inançlı olsa önümüz açılacak. Ben bir şeyler yapıyorum, beğeni alıyorum, aferin alıyorum ama bu bana özel değil. Müthişiz, hamur olarak hepimiz aynı zenginliğe sahibiz ama “Sen yapamazsın” deniyor. Buna rağmen çalışırsak, çabalarsak yapabileceklerimizin cesareti artarak gelir. Onun için toplum ve aile yapısı çok önemli. İnsanların birbirlerine teşvik edici olmasını çok önemsiyorum.
“insan olmak kendine çok soru sorma durumunu yaratıyor”
N: İlham geldiğinde ‘aşk’ çıkar ortaya. Sanatını icra ederken zor bir tercihte bulunmuşsun. Teknik anlamda da muazzam yeteneğin var. İlham halinde mi yapıyorsun heykellerini yoksa mesaj verme gayretiyle mi?
S: Bütün heykellerde ben kendimi, kendi kapalı alanlarımı, çekingenliklerimi, ne varsa bana ait üzeri örtülü, görünmeyen anları ifade ediyorum… Var olmak ne tuhaf şey. Dünyaya bir şekilde geliyoruz. Herkes kendine “Ben kimim?” diye sorsa… İnsan olmak kendine çok soru sorma durumunu yaratıyor. Lay lay lom yaşanmıyor. Kendini sorguluyorsun “Benim anlamım ne?” diye. En azından ben kendime “Ben ne işe yararım ne yapabilirim?” diye soruyorum. Onun için heykel benim tutunduğum bir dal.
Yani ilhamdan yola çıkarsak ilham çok doğru bir şey. İlham geldiği zaman senin ona hazır olman lazım. Senin ilhamla hiç ilgin yokken ‘ilham geldi’ diye bir şey olamaz. İlhamın içinde olman lazım, ilham bekliyor olman lazım. Aşk gibi. İçsel olarak hazırlıklı olmak mühim. Bütün ilhamları biriktiriyorsun aslında. Bugün mesela sen geldin. Senle konuştuk. Ben senden çok ilham aldım. Cepte bir şey varsa verirsin. Ben de öyle biriktirmeyi seven biriyim. Bellekte çok şey biriktirirsek sonra gelecekle bağlantılarını kurabiliriz. Hafıza çok önemli. Araştırmayı, öğrenmeyi, bağlantılar kurmayı hiç bırakmıyorum.
Ve hiçbir zaman “Tamam oldu”, diyemiyorum. Mutlaka bir şey var daha yapmadığım. Belki sonunda hiçbir yere varmayacağım, bilmiyorum ama olsun. Biz bu yoldayız ya biz bunu anlamaya çalışıyoruz ya.