N: Senin bana sormak istediğin bir şey var mı?

​

Nur: İnsan olma halini en güzel yaşadığın, örnek verebileceğin bir anın, bir eylemin var mıdır?

​

N: Yaptığım işle birlikte cevap vermek isterim. Başlangıçta oyunculuğun bana cazip gelmesinin sebebi, beni kendimden uzaklaştırdığı içindi. Yaşayıp deneyimledikçe artık kendime yakınlaştırdığını görüyorum. Bambaşka bir karakter oynarken farklı duyguları keşfediyorum ve o duyguları kendimde yakalıyorum. Benim o duyguları bir daha merak etmemin mümkünatı kalmıyor. Dolaylı gibi görünse de böylece korkuyu ortadan kaldırmış oluyorum. Oynamayı tercih etmiyorum en layığıyla kendime yaşatmayı tercih ediyorum ve bu kendimi tanımamda insanı tanımamda çok yardımcı oluyor. Neslihan olarak kendime “ben iyi bir insanım”  demektense  “İyiye eylemi olan bir insanım” demeyi tercih ediyorum. İyiye eylemimdeki sonucun ne olacağıyla ilgilenmiyorum. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum, çabalıyorum. Ötesine karışmıyorum. Çünkü benim eylemim iyi, niyetim iyi…