İlerleyen yıllar Neyzen'in sanatına iyi gelmişse de maalesef sağlığına pek iyi gelmiyordu. Yüksek alkol tüketimi ve zor yaşam koşulları nedeniyle, Tevfik'in sağlığı bozuluyordu. Sara nöbetleri sıklaşmış, karaciğeri de uyarılar vermeye başlamıştı. İlk hastane ziyaretleri karaciğer şikayetleriyle başlamış oldu. Onu ismen tanıyan ve hayranlarından biri olan doktoru Prof. İhsan Şükrü Aksel, Neyzen'in durumunu yakından takip ediyordu. Onun alkole ve çeşitli zorluklara olan meyilini; "normalin üstünde yaradılışlılarda görülen, normalin üstünde çalışan beyinlerinde, aktiviteyi bir nebze olsun rahatlatmak isteyen insanların normal eğilimi" olduğunu söyleyerek hafifletmeye çalışıyordu. Yine de Neyzen'in hastane ziyaretleri sıklaşıyordu. Artan sara nöbetleri ve yaşamın bedeninde yarattığı tahribat nedeniyle zaman zaman hastanede yatıyordu. Bu süreçler Neyzen'den eksiltmiyor aksine ona yararlı oluyordu. Örnekse, Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nde tanıştı kadim dostu Fikret Mualla ile. Öyle içten, öyle samimi bir dostluk kurdular ki, dostlukları ölümüne değin sürdü. Her hastaneye yatışında adeta arınıyor, can buluyor, sonra yeniden hayata karışıyordu.
Sanatının kudsiyeti ve azameti ile nerede olursa olsun El üstünde tutuluyordu.
Üstelik değeri sadece bunlarla da sınırlı değildi. Neyzen Tevfik'e gelene kadar, nağmelerin yarısını kaybettirdiği ve kaçan istimin ahenksizliği nedeniyle türk musikisinde neye enstrüman olarak kıymet verilmiyordu. Ney, tasavvuf müziğinin, dergahlardaki icrasında, müzisyenler tarafından değil de dervişler tarafından icra edilen bir müzik aletiydi. Neyzen Tevfik, musikide iptidai kabul edilen, bu eksikli aleti, tam etti. Ney, Neyzen Tevfik'le beraber eksikliklerini tamamladı. Sanıyorum ki, Tevfik'te eksikliklerini onunla tamam etti. Belki bu nedenledir, neyzen zümresi içinde salt "NEYZEN" diye tabir edilince "TEVFİK'in" akla geliyor olması...
"Bir tek ölüme çare değildir. Belki de çaredir ama henüz bunu bilemiyoruz." diyerek ney ile kurduğu ilişkiyi bize özetleniş oluyordu.